Miłosierny Jezus zachęca nas do modlitwy za zmarłych

Pan Jezus powiedział do s Faustyny „Żądam ( ) uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku Mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie, nie możesz się od tego usunąć, ani wymówić, ani uniewinnić. Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim pierwszy - czyn, drugi - słowo, trzeci - modlitwa. W tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku Mnie. W ten sposób dusza wysławia
i oddaje cześć Miłosierdziu Mojemu”

„Jeżeli dusza nie czyni miłosierdzia w jakikolwiek sposób - przypomniał Pan Jezus myśl ewangeliczną - nie dostąpi Mojego miłosierdzia w dzień sądu. O gdyby dusze umiały gromadzić sobie skarby wieczne, nie byłyby sądzone uprzedzając sądy Moje miłosierdziem”

Nauka Kościoła o odpustach

Podczas spowiedzi, jeżeli grzesznik szczerze żałuje, chce się poprawić i szczerze wyzna grzechy, otrzyma od Boga ich przebaczenie (otrzyma rozgrzeszenie). Pozostaje jeszcze zadośćuczynić Bogu i bliźniemu (5 warunek spowiedzi) za popełnione grzechy, tzn. wypełnić karę za popełnione grzechy. Kara taka nazywa się karą doczesną (trwającą jakiś czas) i musi zostać wypełniona:

a) albo na ziemi (przed śmiercią) poprzez odprawienie pokuty zadanej przez księdza podczas spowiedzi lub poprzez własną praktykę pokutną,
b) albo w czyśćcu (po śmierci), poprzez wypełnienie kary zadanej przez Boga.

Darowanie przez Boga takiej kary doczesnej, oznacza otrzymanie „odpustu”. Odpust taki jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w części lub całości. Można uzyskać odpust cząstkowy lub zupełny i ofiarować go za siebie lub za zmarłego, ale za nikogo z żyjących. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, (poza pozostającymi w obliczu śmierci), natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie.

Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia - wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Przez taki dar sam ofiarodawca zyskuje dla siebie łaski od Boga.

Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są następujące podstawowe warunki:

postanowienie szczerej poprawy życia, postanowienie, że nie będę popełniał nawet najmniejszych grzechów, że nie będę nawet ich pragnął (brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu),
stan łaski uświęcającej (bez grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna,
przyjęcie Komunii świętej,
odmówienie modlitw (Ojcze nasz, Zdrowaś Mario, Wierzę w Boga i Chwała Ojcu) w intencjach papieskich. Chodzi tu o intencje, jakie Ojciec Święty wyznacza na każdy miesiąc, a nie jak czasami jest błędnie podane, w intencji osoby Papieża,
dodatkowo do uzyskania odpustu zupełnego, potrzebny jest jeden z następujących warunków (podane są tu te najbardziej znane):

odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy (tam gdzie jest najświętszy sakrament)
odmówienie przez co najmniej 2 osoby w całości (i bez przerwy) przynajmniej jednej części różańca (pięciu dziesiątek), połączone z rozmyślaniem nad rozważanymi tajemnicami,
czytanie Pisma św. - przynajmniej pół godziny,
adoracja Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny,
od 1 do 8 listopada nawiedzenie cmentarza i modlitwa za zmarłych (odpust można ofiarować wyłącznie za zmarłych),
nawiedzenie kościoła lub kaplicy we wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada) i odmówienie modlitwy Ojcze nasz i Wierzę,
odprawienie Drogi Krzyżowej przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej, musi być rozważanie Męki i śmierci Chrystusa [nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji], wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej [przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mogą tego czynić] ,

uczestnictwo w rekolekcjach trwających przynajmniej trzy dni,
przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi (Miastu i Światu) - choćby tylko przez radio lub telewizję,
w godzinę śmierci, o ile nie ma kapłana, który udzieliłby sakramentów i błogosławieństwa papieskiego, można odmówić jakąkolwiek modlitwę, o ile chrześcijanin za życia miał zwyczaj odmawiania tej modlitwy. Do tego odpustu należy się posłużyć krucyfiksem lub krzyżem.